Auto-onderhoud

Autostickers op juiste wijze plakken en verwijderen – zo doe je dat

Van de beroemde “Baby aan boord”, of “XXX rijdt mee” tot racestrepen, de geblokte vlag of vlammen aan de zijkant: alle autostickers voor de auto hebben één ding gemeen: hun verwijdering is vaak zwaar werk en kan zelfs de lak in gevaar brengen. Veel methodes bieden hier hulp. Van huismiddelen tot ettikettenverwijderaar heeft u ruime keuze. Wij verraden u wat werkelijk functioneert en hoe u het beste weer van autostickers afkomt.

Waaruit bestaat de typische sticker?

Voor elke sticker bestaat een tegenmiddel. Wanneer u eenmaal weet, welke kleefstof er werd gebruikt, is verwijdering kinderspel. Jammer genoeg is de precieze samenstelling slechts zelden bekend. Niettemin kan het geen kwaad, zich over dit onderwerp te informeren ter ontwikkeling van de juiste strategie.

De meeste autostickers gebruiken als draagmateriaal kunststof of gecoat papier. Dat is belangrijk omdat ze vaak met water (regen), vuil en stof in aanraking komen. Gewoon drukpapier zou na een paar dagen onbruikbaar zijn. Op het draagmateriaal wordt dan de lijm aangebracht. Dat is een zogenaamde 1K, 1-componentenlijm, waaraan geen componenten meer moeten worden toegevoegd.
Verschillende soorten worden vaak gebruikt:

– Oplosmiddelhoudende lijm werd vooral vóór de eeuwwisseling gebruikt, maar zijn ook vandaag nog te vinden. De voor de adhesie verantwoordelijke polymeren zitten in een oplosmiddel, dat na het plakken verdampt en de sticker laat uitharden. Het gebruikte oplosmiddel kan licht toxisch of brandbaar zijn, al is de concentratie op een autosticker niet gevaarlijk. Wordt de sticker met een oplosmiddel behandeld, lossen de polymeerkettingen op en kan de sticker worden verwijderd zonder dat er iets achterblijft. Zoals alle lijmen is het gevoelig voor koude en hitte.

– Dispersielijm wordt tegenwoordig het meest gebruikt. Ook deze is op polymeerbasis, maar gebruikt in plaats van een oplossingsmiddel gelijkmatig verspreide waterdeeltjes om deze te binden. Dispersielijmen hebben iets langer nodig voor het uitharden, hun kleefkracht is echter even goed als de lijmen op basis van oplosmiddelen. Bovendien zijn ze niet gevaarlijk voor de gezondheid en milieuvriendelijker. Zij reageren gevoelig zowel op hitte als op koude.

– Contactlijm wordt vooral op plaatsen gebruikt, waar de sticker het een lange tijd moet uithouden, bijvoorbeeld bij de autoreclame of de aankleding van een bedrijfswagen, die dan ook robuust genoeg dient te zijn. Beide varianten, zowel dispersielijm als ook de oplosmiddelhoudende lijm kunnen als contactlijm zijn uitgevoerd. Het verschil bestaat daarin, dat de polymeren een kristallijne vorm aannemen, waardoor een hoge kleefkracht wordt bereikt. Contactlijm reageert nauwelijks op hitte of koude, kan echter met behulp van oplosmiddelen (en veel geduld) weer worden gelost.

Zo komt u weer van autostickers af

Vaak worden autostickers direct op de lak aangebracht, maar dat hoeft niet. Ook worden de ruiten of zelfs de kunststoffen bumpers en andere kunststoffen onderdelen met autostickers versierd. Daarom dienen we niet alleen de verschillende methoden nader te bekijken, maar ook hoe groot hun werking bij de verschillende materialen is.

Pulken met of zonder gereedschap: eender op welke ondergrond: wie slechts met behulp van (hopelijk scherpe) vingernagels en de eigen kracht een poging onderneemt, autostickers los te maken, zal vaak falen. De reden is het draagmateriaal. Na veel jaren van plakken zijn de verschillende lagen alleen nog los met elkaar verbonden. Bij het eraftrekken komt alleen de bovenste laag los, de rest blijft op de auto zitten. Wie gebruik maakt van gereedschap, zoals een schroevendraaier of een spatel, riskeert krassen en schade aan de lak. Bij glas kan deze methode met de nodige voorzichtigheid worden uitgeprobeerd.

Het huismiddel: van gum tot eetbare olie, mensen komen op de meest uiteenlopende ideeën, wanneer het gaat om verwijdering van stickers van de auto. Alhoewel de methoden zoals bevochtiging met hairspray, citroenzuur of schoonmaakbenzine vaak succesvol zijn, is ook hier voorzichtigheid geboden omdat aggressieve chemicaliën de lak en het kunststof dof laten worden. Een middel dat onbeperkt kan worden gebruikt, is olie. Eetbare of babyolie of in hardnekkige gevallen wat kruipolie direct op de autosticker aanbrengen en goed laten inwerken. Daarna komt deze bijna vanzelf los. Dit lukt echter alleen bij doorlaatbaar draagmateriaal van papier, omdat de meeste kunststoffen tegen olie bestand zijn.

Hitte en koude – föhn en koudespray: bijna alle autostickers reageren gevoelig op hitte en/of koude. Ook de stickers voor auto’s vormen hierop geen uitzondering. Vooral tegen hitte zijn de meeste kleefstoffen op polymeerbasis niet bestand en daarom is het een goed idee, ze met de föhn te lijf te gaan. Met wat geduld lukt dit op alle ondergronden en is bovendien ook nog eens een vriendelijke methode omdat lak noch glas, noch kunststof (normaal gezien) worden aangetast. Ook koudespray kan een eender effect bewerkstelligen, maar is duurder en ook slechter voor het milieu. Bij normale autostickers bereikt u met de föhn het beste resultaat en blijft ook qua benodigde tijd binnen de perken.

Chemie uit het laboratorium – professionele verwijderaars: de meeste zogenaamde stickerverwijderaars, die men zo kan kopen, functioneren volgens het principe van het oplosmiddel. De gevormde polymeerketens worden eerst opgelost en de polymeren vervolgens weer door het oplosmiddel gebonden. Dit keert het proces dat oorspronkelijk adhesie tot gevolg had, weer om. Het functioneert meestal goed en is bovendien ook nog snel, doch niet goedkoop. Tussen vijf en vijftien euro dient u al gauw voor een klein flesje te rekenen en het kan ook niet te lang bewaard worden. Bovendien zijn niet alle aangeboden producten voor auto’s geschikt omdat ze schadelijk kunnen zijn voor de lak. Lees vóór de aanschaf nauwkeurig de productbeschrijving en de gebruiksaanwijzing.

Tips en kneepjes voor het plakken

Nu u weet hoe u de autosticker het beste verwijdert, willen wij aandacht schenken aan wat ervóór komt, namelijk het opplakken. Net zoals het verwijderen is dit een kunst op zich en kan enkele probleempjes opleveren, vooral wanneer het om grote autostickers gaat. De volgende werkwijze wordt aangeraden voor sticker met een grootte vanaf 0,5 m²:

Stap 1: De ondergrond dient u grondig te reinigen en daarna met een microvezeldoek droog te wrijven. Er mogen geen resten van olie of schoonmaakmiddelen meer aanwezig zijn.

Stap 2: De meeste grote autostickers hebben een transferfolie. Daarvan dient u slechts een klein hoekje los te trekken. Leg dan de autosticker precies op zijn plaats.

Stap 3: Neem nu een strijkmes of desnoods een kredietkaart; verwijder met de hand de transferfolie terwijl u met de andere hand het strijkmes er krachtig achteraan schuift. Kleine bijstellingen ter positionering zijn nu nog mogelijk.

Stap 4: Plakt de hele autosticker nu op de ondergrond, onderzoekt u hem op bellen of vouwen. Geen paniek! Dat is volledig normaal, maar moet niet worden genegeerd. Vouwen kunnen met beide handen naar buiten worden geschoven. Voor bellen heeft u een stanleymes of een naald nodig. Steek er een klein gat in (dat is later niet meer te zien) en schuif de lucht naar buiten weg. Let er daarbij op dat er geen nieuwe bellen ontstaan.

Stap 5: Nu kunt u de beschermfolie van de sticker verwijderen. Die zou tamelijk makkelijk los moeten komen. Begin niettemin bij de hoeken en werk zo naar het midden.

Stap 6: Tot slot met de deegroller of iets dergelijks nog een keer krachtig over de sticker rollen. Door dit contact wordt de lijm nog eens geactiveerd en kan daarna goed uitharden. Afhankelijk van de soort lijm (contactlijm) kan dit meerdere uren duren. Tijdens deze periode zou de wagen niet mogen rijden.

Mogelijke alternatieven voor de klassieke autosticker

Het hoeft niet altijd de traditionele autosticker te zijn. Inmiddels zijn er een reeks alternatieven beschikbaar, waarmee de auto niet alleen versierd kan worden maar zich compleet nieuw laat “designen”. Bijzonder prominent is hierin het zogenaamde car wrapping. Met deze inpakmethode verleent u de auto een volledig ander uiterlijk. Fabrikanten maken graag gebruik van deze methoden, waarmee ze het uiterlijk van prototypen verstoppen. Volgende mogelijkheden bestaan:

Zelfklevende kunststoffolie: Weliswaar lijkt de voor de wrapping gebruikte kunststoffolie gedeeltelijk op de traditionele autosticker. Qua eigenschappen, elasticiteit en de rekbaarheid alsmede de resistentie tegen hitte, koude en UV-straling is deze op alle gebieden superieur. Ook de gebruikte kleefstof is speciaal en geschikt om zeer lang op de lak te blijven zitten zonder deze te beschadigen. Wrapping kan gedeeltelijk, dus beperkt tot een gedeelte van de wagen, als ook volledig uitgevoerd worden. Niet alleen op professioneel gebeid wordt dit steeds populairder. Ook privépersonen maken hiervan graag gebruik om de lak van hun nieuwe wagen zo lang mogelijk te beschermen. De folie kan vanzelfsprekend zonder sporen na te laten weer worden verwijderd. Dit dient echter in een garage te worden gedaan.

Statische autostickers: deze stickers zijn relatief nieuw. Ze maken geen gebruik van een lijmlaag, maar houden alleen door een statische lading en kunnen op tal van ondergronden aangebracht worden, onder andere ook op autolak. Momenteel worden dergelijke autostickers nog niet geproduceerd om gebruikt te worden tijdens het rijden. De rijwind kan soms in de uitputtingszone binnendringen en de adhesiekracht oplossen. Wanneer dit probleem wordt opgelost, is dit gebruik ook denkbaar en mogelijk.